Zalecany jest przede wszystkim odpoczynek. Nogę należy odciążać, najlepiej w ogóle unikać chodzenia, nie mówiąc już o aktywnościach sportowych – jak najwięcej trzeba leżeć ze stopami uniesionymi wysoko. Przy bólach wynikających z przeciążenia warto jest kilka razy dziennie, na piętnaście, dwadzieścia minut, przykładać na bolące miejsce okłady z lodu. Można również smarować stopy maściami przeciwzapalnymi. Gdy ostre objawy miną, można też zacząć delikatnie ćwiczyć, ale ograniczyć się do sportów bardzo mało obciążających. Warto również zainwestować w wygodne obuwie z amortyzującą wkładką odpowiednio podpierającą łuki stopy oraz w miękkie poduszeczki na śródstopie – amortyzujące wstrząsy. Pamiętajmy, iż stopy wymagają bardzo długiego czasu, aby wrócić do pełni formy dlatego należy o nie stale dbać. Boleć może naprawdę każda z delikatnych części stopy, począwszy od czubków palców, po pięty oraz przyczepiające się tam ścięgno Achillesa. Najwięcej utrapień przysparza śródstopie, w szczególności miejsce gdzie główki tworzących je kości stykają się z kośćmi palców. Nieleczone bóle stopy mogą prowadzić do pojawienia się pęcherzy, odcisków, do bólu w drugiej stopie, w kolanach, kręgosłupie lędźwiowym, a nawet do powstania bardzo uciążliwych wad postawy.
Ból stóp i – jak możemy sobie pomóc?
Nazwa nerwiak jest myląca oznacza ona bowiem niezłośliwy nowotwór nerwu obwodowego pod postacią niewielkiego czerwono-brunatnego guzka. W przypadku choroby Mortona prawdziwy nerwiak nerwu podeszwowego wspólnego palców występuje niezwykle rzadko, najczęściej mamy do czynienia z podrażnieniem nerwu. W efekcie tego nieraz dochodzi w obrębie nerwu do zmian zapalnych lub zwyrodnieniowych. Tak więc nazwa nerwiak nie jest poprawna lecz mocno zadomowiła się w umysłach zarówno pacjentów jak i ortopedów.
Nerw podeszwowy wspólny palców
Czym jest nerw podeszwowy wspólny palców? Nerw piszczelowy jest jednym z trzech głównych pni nerwowych w obrębie podudzia. Poniżej kostki przyśrodkowej dzieli się na nerw podeszwowy przyśrodkowy i nerw podeszwowy boczny. Nerw podeszwowy przyśrodkowy dzieli się na nerw właściwy przyśrodkowy unerwiający przyśrodkową część palucha oraz na nerwy podeszwowe wspólne palców idące do przestrzeni międzypalcowej pierwszej do trzeciej. Następnie dzielą się one na nerwy podeszwowe właściwe palców unerwiające czuciowo podeszwową stronę palców. Nerw podeszwowy boczny oddaje nerw podeszwowy wspólny palców do czwartej przestrzeni międzypalcowej oraz nerw właściwy boczny unerwiający boczną część palca V.
Neuralgia Mortona
Choroba Mortona prawie zawsze dotyczy II i III przestrzeni międzypalcowej tj. pomiędzy palcem II i III oraz palcem III i IV. Neuralgia Mortona występuje częściej u kobiet, na ogół po 50 roku życia. Objawem neuralgii Mortona jest ból zlokalizowany po podeszwowej stronie przestrzeni międzypalcowej, na ogół na wysokości głów kości śródstopia (okolica podstawy palców). Ból ten często ma charakter palący, piekący. Często promieniuje on do palców, rzadziej w kierunku stawu skokowego. Ból ten najczęściej pojawia się przy chodzeniu, maleje lub znika po odpoczynku. Zwykle występuje podczas noszenia butów z wąskim noskiem.
Objawy neuralgii Mortona
Przyczyny choroby nie są do końca jasne i nie zawsze udaje się je ustalić. Jedną z najczęstszych jest uraz tej okolicy. Inną przyczyną może być chodzenie na wysokich obcasach. W takim obuwiu palce ustawiają się w zgięciu grzbietowym, co powoduje pociąganie nerwu. Czasami początek choroby jest związany z innymi zmianami w tej okolicy np. z występowaniem ganglionu (guzka wypełnionego galaretowatą treścią, często mającego kontakt ze stawem) uciskającego nerw.
Neuralgia Mortona – specyfikacja
Neuralgia Mortona to przerost osłonki nerwu palcowego wspólnego. Zazwyczaj spotykany jest u kobiet, wywołuje głównie bóle o charakterze wyładowań elektrycznych w przestrzeniach międzypalcowych stopy. Terapia neuralgii Mortona polega na kształtowaniu prawidłowej ruchomości przodostopia, jak i stosowaniu odpowiedniej aplikacji funkcjonalnego taping-u powięziowego. Neuralgia Mortona leczona jest między innymi w Poradni Chorób stopy.
Nerwiak Mortona
Rozpoznanie choroby opiera się przede wszystkim na dokładnym zbadaniu stopy. Pomocny jest test Muldera polegający na poprzecznym ściśnięciu stopy, co wywołuje ból. Wbrew utartym opiniom badanie rezonansu magnetycznego (MRI) lub USG rzadko pomaga w postawieniu diagnozy.
Rozpoznanie choroby i nerwiaka Mortona
Leczenie neuralgii – nerwiaka Mortona, na początku jest nieoperacyjne i stosuje się leki przeciwzapalne, rehabilitację, zmianę obuwia na miękkie, obszerne, na płaskim obcasie. Można zastosować miejscowe wstrzyknięcie sterydu (tzw. blokada). W przypadku braku poprawy stosuje się chirurgiczne wycięcie nerwu. Testowane są również inne metody leczenia np. trwałe uszkodzenie nerwu poprzez podanie miejscowe pod kontrolą USG roztworu alkoholu.
Metatarsalgia Mortona (nerwiak Mortona) – skąd się bierze?
Nerwiak Mortona to rodzaj guza, który tworzy się wzdłuż nerwu podeszwowego. Może mieć związek z wrodzonymi defektami w budowie stopy na przykład płaskostopiem, zbyt wysokim łukiem stopy, skróceniem pierwszej kości śródstopia, bądź te ze zrośniętymi palcami. Chorobie sprzyjają również wszystkie urazy stopy. Kolejną przyczyną jest noszenie źle dopasowanego obuwia. W ciasnych butach odruchowo podkurczamy palce, a za duże przytrzymujemy, po to aby nie zsunęły się ze stopy. Nierzadko mają to również kobiety noszące obuwie na wysokim obcasie jak np. szpilki. Szczególnie narażeni na powstanie metatarsalgii Mortona są biegacze, którzy uprawiają swoją dyscyplinę z dużą częstotliwością oraz powtarzalnie drażnią głowy kości śródstopia. Metatarsalgia Mortona może powstać także wtedy kiedy z powodu urazu, bądź operacji nierównomiernie obciążamy kończyny. Nerwiak Mortona rozwija się między trzecim a czwartym palcem stopy – kiedy nerwy stopy są nieustannie uciskane rozpoczyna się proces ich grubienia. Rozwija się wtedy nieprzyjemny stan zapalny, który prowadzi do ukształtowania się guza.
Choroba Mortona
Choroba Mortona to zespół bólowy dotyczący przestrzeni międzypalcowej pomiędzy palcem drugim i trzecim a także palcem trzecim i czwartym.
Choroba Mortona – specyfikacja
Przyczyną jest ucisk przechodzących przez więzadło poprzeczne śródstopia nerwów podeszwowych unerwiających palce stopy. Usunięcie dolegliwości bólowych wymaga specjalistycznego zabiegu operacyjnego, w trakcie którego usuwany jest odpowiedni wspólny nerw podeszwowy palców.
Choroba Mortona – objawy
Choroba Mortona najczęściej występuje u dorosłych kobiet. Wiążą się z nią bóle palców stopy oraz jej przedniej części podczas chodzenia – znaczną ulgę przynosi zdjęcie obuwia oraz masaż bolącego miejsca. Badanie wykazuje wady postawy przedniej części stopy, powodujące bolesny nacisk na przestrzenie między palcami. Badanie neurologiczne czasem ujawnia obecność niedużej strefy niewrażliwej między palcami.
Choroba Mortona – leczenie
Polega na korekcie wad budowy stopy za pomocą specjalistycznie dobranej wkładki ortopedycznej (Formthotics) oraz na obstrzykiwaniu przestrzeni międzypalcowych kortykosteroidami. Jeżeli to leczenie jest niewystarczające, wtedy w grę wchodzi operacja. Ujawnia ona właściwą przyczynę tak zwaną chorobą Mortona, czyli łagodny nowotwór wiązki naczyniowo-nerwowej przestrzeni międzypalcowej. Choroba jest całkowicie uleczalna.
Choroba Mortona – przyczyny
Oczywistym jest, że występowanie choroby Mortona będzie częstsze u tych, którzy ze stóp korzystają więcej i częściej. W szczególności narażeni są sportowcy dyscyplin wielokrotnie oraz powtarzalnie drażniących głowy kości śródstopia, jak bieganie czy tenis ziemny ziemny. Pamiętajmy, iż właśnie pierwsza oraz piąta głowa śródstopia obok kości piętowej przyjmuje na siebie duże obciążenia dynamiczne podczas kroku biegowego. Właśnie pomiędzy tymi skrajnymi kośćmi śródstopia rozpięte jest więzadło poprzeczne śródstopia, które pochłania dużą dozę obciążenia, dodatkowo pełniąc funkcję stabilizacyjną układu dynamicznego sklepienia poprzecznego stopy. Z biegiem czasu mniejsza pojemność obciążeniowa bardzo osłabia tę strukturę wiodąc do niewydolnego sklepienia. Ta dysfunkcja kształtująca się również przez osłabione mięśnie krótkie oraz długie stopy może być także bezpośrednią przyczyną sił ściskających nerw oraz powodujących dyskomfort pomiędzy przestrzenią międzypalcową. Problemy z płaskostopiem poprzecznym spotykane są często u osób z pronującą stopą – jednym czynników. Ustawienie stopy w odwróceniu, odwiedzeniu oraz zgięciu grzbietowym, które występuję u nadpronatorów w trakcie fazy lądowania, zdecydowanie wzmaga siły ściskające oraz rozciągające nerwy między palcami. Kostka uciekająca do środka przy ekscentrycznej pracy mięśni powoduje spore obciążenie nerwu piszczelowego oraz jego dalszych gałęzi, a z kolei nadruchome głowy powodują uścisk. Gdy do tego dodamy jeszcze nadmierny wyprost palców w stawach śródstopno-paliczkowych w trakcie pierwszej fazy odbicia powiększający znacznie bardziej rozciągnięcie oraz ucisk, to od razu rysuje nam się obraz złej biomechaniki. Analizując dalej nadmierną pronację stopy warto zwrócić uwagę, iż ten problem może wynikać z dysfunkcji wyżej położonych segmentów. W tym przypadku należy zwrócić uwagę na kolana koślawe, niestabilną miednicę bądź dysproporcje w długości kończyn. Inną często wymienianą przyczyna jest obuwie o wąskich czubach i nadmierne używanie obuwia na wysokim obcasie. Pierwsze zwiększają ucisk w przestrzeniach międzypalcowych, a drugie przenoszą ciężar na głowy kości śródstopia, przy okazji powodując nadmierne prostowanie palców oraz rozciąganie nerwów. Istnieją też pomniejsze okoliczności, jak palce młoteczkowate, odciski na stopach czy hipermobilne stopy . Czasem zbyt wąskie buty, oprócz wyżej wymienionych niepożądanych działań, prowadzą również do specyficznej pracy palców próbujących sporo obciążenia wziąć na siebie -to powoduje, iż stawy paliczkowe bliższe ulegają zgięciu, a dalsze wyprostowi tworząc określny kształt młoteczka – to naprawdę znacząco zmniejsza statykę oraz dynamikę stopy wiodąc do płaskiego sklepienia poprzecznego. Taka sytuacja może być również powodowana przez dłuższy drugi palec stopy, zmieniający mocno cały układ wsparcia stopy. W kolejnej fazie wynikać z tego mogą wszelkie odciski, zgrubienia na drugiej, trzeciej oraz czwartej głowie kości śródstopia. Podobnie mocno elastyczne stopy, efekt słabych mięśni krótkich stopy, oraz niestabilnych więzadeł, mogą być również przyczyną ucisku.
Choroba Mortona – czynniki ryzyka
Naturalnie rozwój choroby Mortona przybliżają również pozostałe czynniki ryzyka z grupy ogólnych oraz treningowych. Wszelkie niepoprawnie skonstruowane plany treningowe powodujące przetrenowanie, bądź niemetodyczne włączanie środków treningowych skutkujące niedostateczną regeneracją potreningową, zły dobór obuwia, brak stretching-u, jak i nieodpowiednia technika biegu i waga, oraz płeć – to wszystko skutkuje zmniejszeniem pojemności obciążeniowej tkanek, oraz powstaniem dysfunkcji. Warto pamiętać, iż modna ostatnimi czasy technika biegania na przodostopiu zdecydowanie bardziej obciąża całą strukturę przednią stopy. Przy stosowaniu tej techniki biegu należy mieć świadomość większego ryzyka pewnych kontuzji przeciążeniowych między innymi właśnie metatarsalgii Mortona.
Metatarsalgia Mortona
Metatarsalgia Mortona to bardzo dokuczliwe schorzenie stóp opisał pierwszy raz w 1835 roku Filippo Civinini – natomiast nazwa choroby pochodzi od nazwiska Williama Thomasa Mortona, który badał schorzenie bardzo szczegółowo, jednakże nie dotarł do sedna przyczyn. Choroba doczekała się wielu nazw – nerwiak Mortona, metatarsalgia Mortona, neuralgia Mortona, nerwiak międzyśródstopny, nerwiak międzypalcowy bądź nerwiak podeszwowy. Metatarsalgia Mortona występuje znacznie częściej u kobiet niż u mężczyzn.
Metatarsalgia Mortona – specyfikacja
Cierpiący z tego powodu ludzie porównują schorzenie do sytuacji, kiedy to w obuwiu tkwi kamyk i przy każdym stąpnięciu nam o sobie przypomina. Częstotliwość zachorowań na metatarsalgię Mortona jest nieznana jednakże przyjęto, iż wśród ludzi odczuwających ból w stopach około dziewięć procent cierpi na metatarsalgia Mortona. Co poniektórzy specjaliści uważają, iż prawdziwy nerwiak Mortona zdarza się bardzo rzadko. Częściej zaś przyczyną dolegliwości bólowych są zmiany zwyrodnieniowe, bądź też stan zapalny. Podobne do objawów nerwiaka daje też ganglion, to znaczy guzek wypełniony galaretowatą treścią, który uciska na nerw.
Metatarsalgia Mortona – objawy schorzenia
Objawem Metatarsalgii Mortona jest ból stopy podczas chodzenia, bądź uciskania miejsca między trzecim a czwartym palcem. Ból często jest wielce nasilony, jak i znacznie utrudnia poruszanie się. Bardzo często występuje także uczucie palenia oraz mrowienia. W miarę jak nerwiak się rozrasta, nasila się także wspomniany stan zapalny. Ból jest wtedy stały oraz promieniuje od śródstopia do czubków palców. Zdarzają się także dość bolesne skurcze w przedniej części stopy.
Metatarsalgia Mortona – przyczyny powstawania:
Nie jest to jedna, określona choroba ani grupa chorób, ale wspólna cecha wielu procesów patologicznych, takich jak:
> płaskostopie poprzeczne,
> podwichnięcie,
> zwichnięcie,
> proces zapalny w obrębie stawów śródstopno-paliczkowych, nieprawidłowa budowa anatomiczna głów kości śródstopia oraz całego przodostopia (np. zbyt długie kości śródstopia, nadmierna ruchomość stawu klinowato-śródstopnego I),
> choroby dermatologiczne,
> schorzenia ogólnoustrojowe.
Metatarsalgia Mortona najczęściej współistnieje z paluchem koślawym i palcami młotkowatymi.
Ból stopy
Nieraz ciężko od razu się zorientować , czemu bolą nas stopy. Jednak nigdy nie należy takich objawów lekceważyć, ponieważ konsekwencje mogą być bardzo nieprzyjemne.
Ból stopy – czynniki powstawania
Ból stóp, a przede wszystkim śródstopia i pięt są utrapieniem osób, które rozpoczynają swoją przygodę z bieganiem albo uprawiają sporty, w których wiele się biega oraz skacze, zwłaszcza jeśli robią to w źle dobranym obuwiu pozbawionym wystarczającej amortyzacji. Druga grupa narażonych to kobiety – niewolniczki modnych butów na wysokich wysokim obcasie jak na przykład szpilki. W takim przypadku kości śródstopia są poddawane dodatkowym, niefizjologicznym obciążeniom, a palce zostają nienaturalnie stłoczone. To sprzyja ich podwijaniu się, co z kolei znacznie zwiększa nacisk na główki kości śródstopia. Ryzyko jest powiększone u osób o wyjątkowo wysokim podbiciu, jak i u tych, u których drugi palec jest dłuższy od palucha. Stopy bardziej bolą również przy nadwadze, gdyż podczas chodzenia każdą obciąża trzykrotność ciężaru naszego ciała. Bywa też, iż ból stóp to efekt tak zwanych mikrozłamań z przeciążenia, zwanych dawniej stopą piechura, bądź nerwiaka Mortona, czyli przerostu tkanki włóknistej wokół nerwu – zwykle między trzecią a czwartą głową kości śródstopia.
Ból stóp – czy trzeba iść do lekarza?
U chorych z cukrzycą do niezwłocznej wizyty u specjalisty ortopedy powinny skłaniać nawet niewielkie problemy ze stopami, zwłaszcza jeśli doszło do uszkodzenia skóry. Jeśli nie mamy cukrzycy ani innych przewlekłych chorób powinniśmy poradzić się ortopedy z Poradni Chorób Stopy – jeśli na przykład opuchlizna stopy nie zmniejsza się po kilku dniach leżenia oraz stosowania domowych sposobów (zimne okłady), jeśli ból stopy przy chodzeniu utrzymuje się i narasta przez kilka tygodni, mimo noszenia wygodnego obuwia bądź jeśli jest piekący i dotyczy głównie podeszwy, a towarzyszy mu drętwienie czy mrowienie. Lekarz zapewne zleci badanie RTG stóp, aby wykluczyć złamanie, bądź zwichnięcie. Zdjęcie pomaga również ustalić, czy kości stopy pozostają w prawidłowym ustawieniu. Uszkodzenia tkanek miękkich znacznie lepiej wykrywa USG.
Ból stopy – przyczyny
Ból stopy może być wywołany wieloma czynnikami. Należy jednak pamiętać, iż przyczyny tego rodzaju dolegliwości mogą być zarówno związane ze stopą, jak i stanowić bardziej uogólniony problem, który dotyczy całego organizmu, bądź schorzenia obejmującego odległą od stopy lokalizację. Zwykle przyczyny powodujące ból stopy to między innymi urazy stłuczenia, skręcenia, zwichnięcia, czy złamania. Dotyczą one zarówno ścięgien oraz więzadeł, jak i struktur kostnych. Powtarzające się zmiany urazowe, bądź nadmierne obciążenie stóp często prowadzą do zmian o typie przewlekłym, określanych jako choroba zwyrodnieniowa stawów. Takie właśnie zwyrodniałe stawy stóp są częstą przyczyną nawracających się bólów stóp.
Wśród odległych oraz ogólnoustrojowych przyczyn powodujących uporczywy ból stopy warto wymienić:
– choroby nerwów na przykład rwa kulszowa,
– choroby dolnego odcinka kręgosłupa, na przykład przepuklina krążka międzykręgowego w odcinku lędźwiowym, zwężenie kanału kręgowego w odcinku lędźwiowym, bądź kręgozmyk ( ból dotyczy często całej kończyny dolnej oraz promieniuje do stopy),
– neuropatie obwodowe, czyli zaburzenia czucia bądź unerwienia motorycznego stopy, wywołujące ból stóp, mrowienie, pieczenie bywają często związane z współistniejącymi chorobami takimi jak cukrzyca, niedobór witamin, alkoholizm, nowotwory hematologiczne, przewlekłe choroby zapalne,
– tak zwana dna moczanowa, czyli zaburzenie przemian kwasu moczowego objawiające się okresowym oraz nawracającym zapaleniem stawów,
Ból stopy – schorzenia
Wśród schorzeń dotyczących układu ścięgnistego powodujących ból stopy należy wymienić między innymi:
– tak zwany paluch biegacza,
– kontuzję dotyczącą I stawu śródstopno-paliczkowego objawiającą się bólem u podstawy palucha z często towarzyszącym obrzękiem oraz zaczerwienieniem,
– uraz, bądź zapalenie ścięgna Achillesa przekładające się na uporczywy ból stopy umiejscowiony na przebiegu ścięgna rozpoczynający się w okolicy pięty,
– piekący, bądź palący ból stopy lokalizujący się między II oraz III palcem jest objawem choroby Mortona,
– tak zwany zespół kanału stępu,
– płaskostopie,
– bardzo wysokie ustawienie łuku stopy,
– ból stóp okolicy palców będący przyczyną infekcji skórnych, takich jak grzybice oraz zakażenia przestrzeni międzypalcowych. Ból tej okolicy może powodować również wrastający paznokieć.
Ból stopy – płaskostopie
Płaskostopie charakteryzuje się niskimi bądź obniżającymi się łukami stopy. U dzieci oraz młodzieży stopy płasko-koślawe są jednym z objawów nieprawidłowej postawy. U dorosłych płaskostopie jest przeważnie wynikiem noszenia niestosownego obuwia, jednak przyczynia się do jego powstawania także siedzący tryb życia, złe ustawienie stóp w czasie chłodu, a przede wszystkim zwykłe stanie. W poszczególnych przypadkach płaskostopie może powstać na skutek znacznego powiększenia ciężaru ciała, na przykład w czasie ciąży czy też przy otyłości. Powinno się jak najczęściej chodzić boso po naturalnym podłożu, jak również wykonywać odpowiednie ćwiczenia, na przykład chwytać palcami stóp różne drobne przedmioty, jak i nosić właściwe obuwie.
Ból stopy – bóle śródstopia
Przyczyną bóli śródstopia jest zapadnięcie w całości przedniego łuku stopy, bądź przemieszczenie jednej z kości wchodzących w skład łuku. Bóle śródstopia występują u osób w wieku średnim – częściej u kobiet niż u mężczyzn. Głównym winowajcom są zbyt wysokie oraz cienkie obcasy, które powodują ześlizgiwanie się stopy ku przodowi oraz przenoszenie się ciężaru ciała na kość śródstopia. Buty powinny być wystarczająco obszerne, mieć płaskie podeszwy oraz niezbyt wysoki obcas. W poprzek podeszwy buta podkłada się podpórkę tak zwaną pelotkę, która zmniejsza ucisk kości śródstopia na tkanki miękkie. Z ćwiczeń najważniejszym jest zginanie palców ponieważ pobudza ono do ruchu mięśnie międzykostne, oraz inne drobne mięśnie podeszwy. Przeciwskazane są jednak wszelkie ćwiczenia na koniuszkach palców.
Ból stopy – paluch koślawy (halluxy, haluksy, halluksy)
Zniekształcenie to często pojawia się nawet już u młodych dziewczyn, a dolegliwości dają o sobie znać później. Duży paluch skręca się w stronę pozostałych, a u jego podstawy tworzy sie narośl kostna przypominająca przyklejoną połówkę orzecha włoskiego. Profilaktyka w tym wypadku to wygodne obuwie nie ściskające palców. Kiedy paluch jest już zniekształcony, należy wkładać pomiędzy niego i następny palec kliny. Większe rozmiarowo halluxy można operować.
Ból stopy – najczęstsze dolegliwości
Odciski – nabawiamy się ich w zbyt ciasnych butach na zbyt wysokich obcasach, bądź butach wykonanych z tworzywa sztucznego. Na palcach powstaje zrogowaciała skóra zwana korzeniem, która przy naciśnięciu wbija się w palec jak szpila oraz powoduje dokuczliwy ból. Odcisków nie jest łatwo się pozbyć, poza tym kiedy nie usuniemy korzenia odrastają. Całe szczęście w aptekach mamy coraz więcej skuteczniejszych środków w postaci plastrów, płynów oraz maści, które umożliwiają usunąć odcisk wraz z korzeniem.
Halluksy – są to zniekształcenia stawu palucha. Powstają przy noszeniu ciasnych butów oraz przy na zbyt wysokich obcasach. Przypadłość do powstawania halluksów może być także dziedziczna. Jeśli zniekształcenie nie jest zbyt bardzo duże, pomocne wtedy jest noszenie specjalnych wkładek między palcami, bądź też można leczyć specjalnym aparacikiem zakładanym na noc. Przy bardzo zaawansowanych halluskach zmiany usuwane są operacyjnie.
Modzele – to bardzo zgrubiała skóra na podeszwie stopy. Powstają, gdy stopa jest uciskana od góry, przy zbyt ciasnych butach, a od dołu przy twardej podeszwie. Do pozbycia się ich należy używać preparaty złuszczające z mocznikiem. Dla poprawy komfortu chodzenia warto zakładać specjalne miękkie wkładki żelowe lub z gąbki.
Pękające pięty – przyczyną zazwyczaj jest niedostateczna higiena oraz wysoki niedobór witamin. Przez powstające bruzdy do organizmu przedostają się zarazki. Dla ratowania pięt należy między innymi – zażywać witaminę A+E w kapsułkach, codziennie moczyć stopy w wodzie z szarym mydłem, a po starciu twardego naskórka wcierać w pięty witaminę A w kroplach bądź maści. Kuracja wymaga wysokiej cierpliwości oraz systematyczności.
Wrastające paznokcie – powstają na wskutek obcinania paznokci na okrągło oraz nosząc obuwie ze zbyt wąskimi noskami. Przypadłość tą leczymy w gabinetach zajmującymi się leczeniem tej dolegliwości, np. w Poradni Chorób Stopy.
Grzybica – jest to bardzo podstępna choroba i w łatwo można przegapić pierwsze objawy. Grzybicy możemy nabawić się między innymi na basenie, w hotelu pod prysznicem itp. Do zakażenia dochodzi poprzez kontakt ze skórą nosiciela lub zarodnikami, które mogą znajdować się praktycznie wszędzie gdzie jest ciepło oraz wilgotno. Choroba wymaga wysokospecjalistycznego leczenia – najlepiej pod kontrolą dermatologa.
Nadmierna potliwość – dolegliwość najczęściej pojawia się w okresie dojrzewania, a zanika około dwudziestego piątego roku życia. Niestety są też takie osoby, u których nadmierna potliwość męczy przez długie lata. Problemu nadmiernej potliwości nie można pozostawić samemu sobie ponieważ macerowana skóra ułatwia przenikanie bakterii, grzybów oraz drożdży do wnętrza organizmu. Objawy hamuje smarowanie płynami zawierającymi mocznik, bądź również specjalnymi kosmetykami. Czasem jednak konieczne jest przyjmowanie antybiotyków. Przy nadmiernej potliwości należy szczególnie zwrócić uwagę na wielce staranną higienę, stopy myjemy przynajmniej 2 razy na dziennie i dokładnie osuszamy przestrzenie między palcami oraz stosujemy preparaty minimalizujące pocenie się. Warto również stosować specjalne wkładki oraz spray?e do obuwia.
Obrzęki – jeśli obrzęki nie są skutkiem poważnych chorób krążeniowych, cukrzycowych, bądź innych, wystarczy zastosować im chwilę relaksu i zanurzyć się w letniej wodzie z dodatkiem soli, zastosować zimny prysznic, owinąć elastycznym bandażem, oraz położyć się z nogami uniesionymi na poduszkach.
Bolesne pęcherze – powstają na piętach, na palcach, mogą również powstawać przy noszeniu pełnego obuwia na naszych bosych stopach odparzając przy tym całe podeszwy. Przy niedużym pęcherzu wystarczy umyć stopy, osuszyć oraz przykleić niewielki opatrunek. Dostępne są również specjalistyczne opatrunki wchłaniające wysięk oraz opatrunki w spray’u.
Zbyt sucha skóra – kiedy skóra piecze, łuszczy się, swędzi, a na piętach powstają zgrubienia, wtedy moczymy stopy w wodzie z dodatkiem oliwki oraz stosujemy kremy do stóp z dodatkiem środków nawilżających.
Pękające naczynka – dolegliwość najczęściej powstaje w bardzo upalne dni. Aby się przed tym obronić warto moczyć stopy wodzie z dodatkiem soku z cytryny, który skutecznie obkurcza naczynia. Kwaśne kąpiele pomagają usunąć istniejące pajączki z okolic naszych kostek.