ZŁAMANIE KOŚCI PIĘTOWEJ:
Złamanie kości piętowej jest jednym z poważniejszych uszkodzeń stopy i wymaga właściwej diagnostyki i leczenia. Złamanie kości piętowej stanowi około 2% wszystkich złamań u dorosłych. Najczęstszymi mechanizmami powstawania złamań kości piętowej są: upadki z wysokości i urazy komunikacyjne. Szacuje się, że w 10% przypadków współistnieją inne urazy układu kostno-szkieletowego w tym zwłaszcza złamania kompresyjne odcinka lędźwiowego kręgosłupa oraz złamania drugiej kości piętowej. Do podstawowych objawów zalicza się obrzęk, ból, zniekształcenie oraz zasinienie pięty a także niemożność obciążenia kości piętowej pełnym ciężarem ciała. W pierwszej kolejności diagnostyka, oprócz badania klinicznego, opiera się na badaniu rentgenowskim. Standardowo wykonuje się zdjęcia w projekcji bocznej oraz tzw. zdjęcie “osiowe kości piętowej”. Do pełnego zobrazowania zakresu uszkodzeń i zaproponowania właściwego leczenia bardzo często niezbędne jest badanie tomografii komputerowej. Tylko dzięki temu badaniu można ocenić stopień przemieszczenia powierzchni stawowych stawu podskokowego (skokowo-piętowego), ew. uszkodzenia stawu piętowo-sześciennego oraz dokładnie uwidocznić utratę wysokości kości piętowej wywołana kompresją odłamów. Znaczna większość tych złamań ma charakter śródstawowy, tzn. szczelina złamania obejmuje staw podskokowy (skokowo-piętowy), co przy występowaniu przemieszczenia fragmentów kostnych doprowadza do utraty dopasowania powierzchni stawowych. Sposób leczenia wynika ściśle z morfologii złamania. Złamanie kości piętowej nieprzemieszczone może być leczone nieoperacyjnie. Przemieszczenie fragmentów kostnych, a zwłaszcza utrata dopasowani a powierzchni stawowych stawu podskokowego wskazują na konieczność takiego samego leczenia jak w przypadku złamań śródstawowych innych okolic ciała. Właściwym postępowaniem w większości przypadków jest otwarte nastawienie i stabilizacja odłamów kostnych przy pomocy płytek i wkrętów. Istnieje kilka dostępów operacyjnych do kości piętowej. W leczeniu złamań najczęściej stosuje się dojście od boku w kształcie litery “L”. Pozwala ono na dobre uwidocznienie miejsca złamania a przez to prawidłowe nastawienie odłamów. Zabieg operacyjny wykonuje się z reguły po kilku-kilkunastu dniach od urazu, kiedy zmniejszy się obrzęk stopy. Takie postępowanie znacznie zmniejsza ryzyko powikłań ze strony tkanek miękkich, a opóźnienie operacji nie ma ujemnych skutków jeśli chodzi o wynik funkcjonalny. Leczenie złamania kości piętowej ?na otwarto? jest dość trudnym technicznie zabiegiem i powinno być wykonane przez ortopedę specjalizującego się w chirurgii stopy przy użyciu implantów specjalnie wyprodukowanych do tej okolicy ciała ludzkiego. Do najczęstszych powikłań złamania kości piętowej zalicza się: chorobę zwyrodnieniową stawu podskokowego, zmianę kształtu kości piętowej, ucisk ścięgien mięśni strzałkowych, ból stawu podskokowego i skokowego. Powikłania te występują najczęściej u pacjentów ze złamaniami śródstawowymi leczonych nieoperacyjnie lub przy pomocy tzw. drutów Kirschnera wprowadzonych bez nastawienia powierzchni stawowej i odtworzenia morfologii kości piętowej.
ENDOPROTEZA STAWU PALUCHA:
Endoproteza stawu palucha (właściwa nazwa endoproteza stawu śródstopno-paliczkowego I) to sztuczny, nowoczesny implant pozwalający na przywrócenie bezbólowego zakresu ruchu w stawie. Istnieje kilka generacji tych endoprotez, a najnowsze z nich zbudowane są z pochodnych silikonu i osadzane są w kości (I kości śródstopia oraz w paliczku bliższym palucha) na specjalnych, wykonanych z tytanu kołnierzach. Podstawowym wskazaniem w którym endoproteza stawu palucha ma zastosowanie jest choroba zwyrodnieniowa (artroza) tego stawu. Pacjent zgłasza się najczęściej z powodu bólu podczas chodzenia(zwłaszcza w butach na obcasie, podczas uprawiania sportu) oraz trudności w dobraniu obuwia. Tworzące się na końcach stawowych osteofity (nieprawidłowe nawarstwienia tkanki kostnej) powodują uwypuklenie tkanek miękkich i bolesny konflikt z butem. Często przybywający na wizytę lekarską pacjent przekonany jest że cierpi na paluch koślawy. Dokładne zbadanie stopy, analiza zdjęć rentgenowskich i szczegółowe wytłumaczenie istoty schorzenia pozwala na zakwalifikowanie pacjenta do leczenia operacyjnego. W przypadku zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych stawu śródstopno-paliczkowego palucha istnieją dwie podstawowe opcje lecznicze:
– usztywnienie, czyli artrodeza stawu,
– endoprotezoplastyka.
Każda z tych metod ma swoje wady i zalety. W przypadku artrodezy do zalet możemy zaliczyć bardzo dobre i przewidywalne odległe wyniki leczenia, natomiast wadą jest całkowity czas powrotu do pełnej sprawności oraz utrata ruchomości w stawie. Jeśli chodzi o endoprotezę stawu palucha, z pewnością powinny rozważyć ją kobiety, które nie wyobrażają sobie funkcjonowania bez wysokich obcasów i osoby, które nie mogą sobie pozwoli na długi czas rekonwalescencji. Wadą z pewnością jest konieczność prowadzenia specjalistycznej rehabilitacji oraz fakt, że endoproteza wraz z upływem czasu będzie zużywała się. Odpowiedni dobór właściwej dla danego pacjenta metody i sposób wykonania operacji zależy od doświadczenia chirurga stopy (endoproteza stawu palucha).
Tagi: endoproteza stawu palucha , złamanie kości piętowej
PORADNIA CHORÓB STOPY: ZŁAMANIE KOŚCI PIĘTOWEJ, ENDOPROTEZA STAWU PALUCHA
Skontaktuj się z nami i umów na wizytę: (22) 127-07-07
Sprawdź więcej informacji:
ZŁAMANIE KOŚCI PIĘTOWEJ
ZŁAMANIE PIETY
ENDOPROTEZA STAWU PALUCHA
Bardzo ważnym schorzeniem stopy powstającym w wyniku urazu stawu śródstopno-paliczkowego jest paluch sztywny. Jest to dolegliwość, której towarzyszy ból oraz ograniczenie zakresu ruchu stawu, występuje również obrzęk i uczucie ciepła w okolicy stawu. W przeciwieństwie do haluksa, w przypadku palucha sztywnego nie obserwuje się odchylenia bocznego palucha, a przemieszczenie kości jest minimalne lub również w ogóle nie występuje. Paluch sztywny jest chorobą postępującą, co oznacza, że może doprowadzić do całkowitego uszkodzenia stawu, stąd konieczność leczenia. Metod leczenia jest oczywiście klika. Wybór odpowiedniej zależy od stopnia zaawansowania deformacji. Jednak w pierwszym etapie stosuje się przede wszystkim leczenie farmakologiczne oparte o leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, ponadto ważne jest stosowanie odpowiednio dobranych wkładek ortopedycznych oraz fizjoterapii. W skrajnych przypadkach jedynym rozwiązaniem pozostaje leczenie operacyjne, które polega na zastosowaniu endoprotezy stawu palucha lub wycięciu powstałej wyrośli kostnej (złamanie pięty). Endoproteza stawu palucha składa się zazwyczaj z trzech części i pozwala na odzyskanie pełnej funkcjonalności stawu palucha – złamanie pięty. Leczenie chirurgiczne pozwala na zwiększenie aktywności ruchowej i daje dużo szybciej niż leczenie zachowawcze zadowalające efekty (endoproteza stawu palucha).
Wśród innych dolegliwości, które są efektem urazu często spotykane jest złamanie kości piętowej zwane potocznie złamaniem pięty. Czasami jest to powiązane z uszkodzeniem tkanek miękkich oraz możliwością powstania licznych powikłań, które najczęściej dotyczą osób chorujących na cukrzycę lub choroby związane z naczyniami krwionośnymi.
Złamanie kości piętowej objawia się bólem, obrzękiem i zasinieniem w obrębie pięty. Często pojawia się także widoczne zniekształcenie pięty. Leczenie złamanie kości piętowej przebiega nieoperacyjnie lub operacyjnie. Pierwsza z metod jest zarezerwowana dla osób ze złamaniem bez przemieszczenia oraz osób, u których ryzyko powikłań jest zbyt duże – złamanie pięty.
Niestety złamanie kości piętowej jest na tyle poważną dolegliwością, że niezależnie od metody leczenia istnieje ryzyko powikłań w postaci martwicy, sztywności stawu, a także infekcji bakteryjnych.
ZŁAMANIE KOŚCI PIĘTOWEJ
ZŁAMANIE PIETY
ENDOPROTEZA STAWU PALUCHA
[bws_related_posts]