Leczenie stopy reumatoidalnej
Leczenie zachowawcze powinno być prowadzone przez specjalistę reumatologa. W razie konieczności powinno być połączone z rehabilitacją. Proces leczenia rehabilitacyjnego uzależniony jest od wielu czynników. Stanowi zapalnemu towarzyszą zaburzenia funkcji innych stawów, zaniki mięśni i zmniejszenie ich siły. Wybór prowadzonej terapii zależy przede wszystkim od czasu trwania choroby, wieku pacjenta, sprawności fizycznej oraz od jego nastawienia do całego procesu.
Często konieczne jest przeprowadzenie leczenia operacyjnego. Należy pamiętać, że w przypadku stopy reumatoidalnej często stosuje się inne metody operacyjne niż przy leczeniu zmian w stopie u pacjenta bez reumatoidalnego zapalenia stawów. Szeroko stosuje się usztywnienia stawów, resekcje głów kości śródstopia.
Najczęstszymi deformacjami operowanymi u pacjentów reumatoidalnych są: paluch koślawy, paluch sztywny, palce młotkowate, zwichnięcie stawów MTP.
Paluch koślawy – “złotym standardem” u pacjentów reumatoidalnych jest usztywnienie stawu śródstopno-paluchowego. Polega na usunięciu chrząstki stawowej, ustawieniu palucha w prawidłowej pozycji i zespoleniu płytką i wkrętami. Jest to metoda o wysokim stopniu przewidywalności, bardzo dobrze oceniana przez pacjentów. W przypadku małej deformacji, bez zmian zwyrodnieniowych można zastosować osteotomię I kości śródstopia, jednak należy pamiętać o podwyższonym ryzyku nawrotu.
Paluch sztywny – tak jak przy paluchu koślawym stosuje się zazwyczaj usztywnienie stawu MTP I.
Zwichnięcie stawów MTP II-V – w stopie reumatoidalnej dochodzi zazwyczaj nie tylko do zwichnięcia stawu, ale i jego destrukcji. W takim przypadku najlepsze wyniki uzyskuje się poprzez resekcję (wycięcie) głowy kości śródstopia. Chociaż brzmi to groźnie, jest to metoda dająca bardzo dobre wyniki.