Przed operacją pacjent spotyka się z fizjoterapeutą, który uczy poruszania się o kulach oraz ćwiczeń obowiązujących w okresie unieruchomienia stawu. W celu zmniejszenia obrzęku zaleca się przebywanie w pozycji leżącej z nogą powyżej tułowia oraz chłodzenie kończyny.  Po okresie unieruchomienia w opatrunku gipsowym zmienia się unieruchomienie na specjalny but typu Walker.

Rehabilitację należy rozpocząć zaraz po zdjęciu gipsu. Spotkania odbywają się trzy razy w tygodniu. Dodatkowo pacjent powinien w domu wykonywać ćwiczenia zalecone przez fizjoterapeutę. Podczas rehabilitacji wykonywana jest terapia tkanek miękkich, głównie masaż przeciwobrzękowy oraz rozluźnianie mięśni. Wprowadza się stopniowe obciążanie kończyny operowanej i ćwiczenia przywracające prawidłowy wzorzec chodu. Odbudowa zakresu ruchu i stabilizacji stawu skokowego stanowią istotny element leczenia. Terapię manualną i ćwiczenia, wspomagają zabiegi fizykalne (pole magnetyczne, laser, ultradźwięki), których celem jest działanie przeciwbólowe, przeciwobrzękowe oraz przyspieszające procesy gojenia. Ostatnim etapem rehabilitacji są ćwiczenia dynamiczne (trucht, skoki), ich intensywność jest  odpowiednio dopasowana do możliwości pacjenta. Długość procesu rehabilitacji zależy od wielu czynników m.in. wieku i sprawności fizycznej pacjenta oraz zaangażowania pacjenta w proces usprawniania.

Tagi: stabilizacja więzozrostu piszczelowo-strzałkowego

Call Now Button