Ścięgno Achillesa narażone jest na wiele kontuzji, jedną z nich jest zerwanie ścięgna Achillesa, które najczęściej dotyka osób bardzo aktywnych fizycznie. Do dolegliwości tej dochodzi w sposób bezpośredni lub pośredni. Pierwszy mechanizm jest urazem, który powstaje w wyniku nagłego uderzenia np. kopnięcia w napięte ścięgno. Mechanizm pośredni spowodowany jest nagłym skurczem mięśnia przy obciążeniu ścięgna, czego przykładem może być gwałtowny start do biegu. Do zerwania ścięgna Achillesa dochodzi w miejscu zlokalizowanego około 6cm nad guzem piętowym, który stanowi najsłabiej ukrwione miejsce. Objawami świadczącymi o tym, że ścięgno Achillesa zostało zerwane są: nagły i rwący ból ścięgna powstały w trakcie urazu bardzo często ze słyszalnym, charakterystycznym trzaskiem, wystąpienie obrzęku i zasinienia będącego efektem wylewu krwi do tkanek. Do objawów zerwania zalicza się także wyczuwalna przerwa w ciągłości ścięgna, zmniejszenie zakresu ruchu stopy i niemożność stania na palcach. Wyróżnia się zerwanie całkowite, które jest bardzo łatwo rozpoznawalne lub zerwanie częściowe, które objawami przypomina zapalenie ścięgna, dlatego niezbędne jest dokładne rozpoznanie. Przydatne do tego są badania USG oraz badanie RTG, które pozwalają na określenie rodzaju uszkodzenia.
Zerwanie ścięgna Achillesa wymaga leczenia, ponieważ nieleczone może doprowadzić do bardzo poważnych powikłań jakimi będą na przykład osłabienie mięśnia brzuchatego łydki lub poważne uszkodzenie stawu skokowego. W przypadku zerwania całkowitego niezbędny jest zabieg operacyjny zszycia ścięgna. Po zabiegu kończyna musi być unieruchomiona oraz musi być stosowana fizjoterapia. W przypadku częściowego zerwania Achillesa stosowane jest leczenie operacyjne lub fizykoterapia, w zależności od tego jak duże jest uszkodzenie ścięgna. Po operacji istotna jest rehabilitacja w postaci odpowiednio dobranych ćwiczeń, które mają służyć szybszemu powrotowi do zdrowia i pełnej aktywności ruchowej pacjenta.