Uporczywe chodzenie na palcach
Dzieci rozpoczynające chodzenie mają zwykle tendencję do chodzenia na palcach. Taka tendencja powinna fizjologicznie zaniknąć w okolicy 3-4 roku życia. Przedłużające się chodzenie na palcach może mieć charakter idiopatyczny lub patologiczny.
Dzieci uporczywie chodzące na palcach powinny być oceniane zarówno przez ortopedę, jak i neurologa dziecięcego, z uwagi na konieczność wykluczenia schorzeń, które mogą towarzyszyć temu stanowi. W przypadku stwierdzenia przez lekarza przykurczu ścięgna Achillesa oraz zwiększonego wydrążenia stopy, konieczna jest diagnostyka w kierunku schorzeń nerwowo-mięśniowych, dystrofii mięśniowej (zwłaszcza u chłopców) oraz patologii w obrębie kanału kręgowego. Dopiero po diagnostyce neurologicznej dziecko wraca do ortopedy.
Leczenie idiopatycznego chodzenia na palcach, bez towarzyszących zaburzeń ze strony układu nerwowego, jest w pierwszym okresie nieoperacyjne i wiąże się z intensywną rehabilitacją i ćwiczeniami stopy. W przypadku nieskuteczności leczenia rehabilitacyjnego ortopeda wykonuje operacyjne wydłużenie ścięgna Achillesa.
Leczenie neuroortopedyczne w przypadku schorzeń nerwowo-mięśniowych jest złożone i zależy od współpracy między neurologiem a ortopedą specjalizującym się w tego typu schorzeniach.