Rehabilitacja po stabilizacji więzozrostu piszczelowo-strzałkowego
Przed operacją pacjent spotyka się z fizjoterapeutą, który uczy poruszania się o kulach oraz ćwiczeń obowiązujących w okresie unieruchomienia stawu. W celu zmniejszenia obrzęku zaleca się przebywanie w pozycji leżącej z nogą powyżej tułowia oraz chłodzenie kończyny.
Rehabilitację należy rozpocząć po okresie unieruchomienia. Podczas rehabilitacji wykonywana jest terapia tkanek miękkich, głównie masaż przeciwobrzękowy oraz rozluźnianie mięśni. Wprowadza się stopniowe obciążanie kończyny operowanej i ćwiczenia przywracające prawidłowy wzorzec chodu.
Odbudowa zakresu ruchu i stabilizacji stawu skokowego stanowią istotny element leczenia. Terapię manualną i ćwiczenia wspomagają zabiegi fizykalne (pole magnetyczne, laser, ultradźwięki), których celem jest działanie przeciwbólowe, przeciwobrzękowe oraz przyspieszające procesy gojenia. Ostatnim etapem rehabilitacji są ćwiczenia dynamiczne (trucht, skoki), ich intensywność jest odpowiednio dopasowana do możliwości pacjenta. Długość procesu rehabilitacji zależy od wielu czynników, m.in. wieku i sprawności fizycznej pacjenta oraz zaangażowania pacjenta w proces usprawniania.