Skręcenie stawu skokowego to przekroczenie fizjologicznego zakresu ruchu w danym stawie. Skutkuje to uszkodzeniem torebki stawowej lub więzadeł. Najczęściej do skręcenia stawu skokowego dochodzi w mechanizmie tzw. inwersji, czyli w sytuacji, gdy stopa podwija się do środka. W ten sposób może dojść do uszkodzenia więzadeł części bocznej stawu – skokowo strzałkowego przedniego, tylnego oraz piętowo-strzałkowego. Skręcenia stawu skokowego występują najczęściej u młodzieży i młodych dorosłych a ponad 50% z nich związana jest z aktywnością sportową.
Objawy:
Do podstawowych objawów tego urazu zaliczka się: ból, obrzęk, ograniczenie ruchu w stawie skokowym, czasem niemożność obciążenia kończyny i zasinienie wynikające z powstającego krwiaka w tkance podskórnej.
Rozpoznanie:
Rozpoznanie opiera się na typowym wywiadzie (uraz skrętny stawu) i badaniu klinicznym. W większości przypadków konieczne jest wykonanie badania rentgenowskiego (stawu skokowego, czasem również stopy) celem wykluczenia złamania. Czasem pomocne jest również badanie USG ew. MRI celem oceny tkanek miękkich.
Skręcenie stawu skokowego leczenie:
Leczenie skręcenia stawu skokowego zależy od stopnia urazu. W najlżejszych postaciach wystarczy chłodzenie, ograniczenie aktywności fizycznej, miejscowe zastosowanie leków przeciwzapalnych i rehabilitacja. W przypadkach z częściowym lub całkowitym uszkodzeniem więzadeł najczęściej konieczne jest dodatkowo unieruchomienie kończyny. Sposób (stabilizator miękki, sztywny, opatrunek gipsowy) i czas trwania unieruchomienia zależy od dokładnego zbadania stawu, wyników badań pomocniczych oraz trybu życia i aktywności sportowej Pacjenta. W takich przypadkach niezmiernie istotna jest wcześnie podjęta, prawidłowa rehabilitacja. Czasami, w przypadku sportowców wyczynowych z pełnym uszkodzeniem ciągłości więzadeł, przeprowadza się również leczenie operacyjne, polegające na ich naprawie.