Rehabilitacja zapalenia rozcięgna podeszwowego (tzw. ostroga piętowa)
Zapalenie rozcięgna podeszwowego potocznie określane jest mianem “ostroga piętowa”.
Terapia powinna obejmować analizę przyczyn powstawania dolegliwości bólowych, czyli zawierać w sobie zbadanie zaburzeń statycznych oraz dynamicznych. Po przeprowadzonej analizie należy ocenić, na ile możliwa jest poprawa tych zaburzeń i czy istnieje konieczność doboru indywidualnych wkładek ortopedycznych dla Pacjenta.
Rehabilitację w zapaleniu rozcięgna podeszwowego można podzielić na trzy fazy
Pierwsza faza skierowana jest na działanie przeciwbólowe oraz przeciwzapalne. Przy dolegliwościach bólowych zaburzających chód powinno się zastosować tymczasowo kule. Bardzo dobre efekty daje terapia manualna tkanek miękkich, rozluźnianie rozcięgna podeszwowego i mięśni grupy tylnej goleni. Ważną częścią jest nauczenie pacjenta technik rozluźniających rozcięgno podeszwowe i mięsień trójgłowy łydki. Pacjent może również samodzielnie wykonywać ćwiczenia w domu. Z zabiegów fizykalnych zalecane jest stosowanie jonoforezy z lekami przeciwzapalnymi, ultradźwięków oraz krioterapii miejscowej.
W drugiej fazie, po zmniejszeniu bólu, należy przywrócić ruchomość, elastyczność oraz siłę mięśni stopy. Kontynuujemy techniki rozluźniające rozcięgno podeszwowe i mięsień trójgłowy łydki. Dodatkowo stosujemy techniki mobilizacji manualnych oraz ćwiczenia rozciągające rozcięgno podeszwowe i grupę tylną goleni. W momencie poprawy elastyczności ścięgien i mięśni oraz poprawy ruchomości stawów możemy wprowadzić stopniowo ćwiczenia siłowe mięśni stopy. W dalszym ciągu stosujemy wymienione wcześniej zabiegi fizykalne.
Ostatnią fazą leczenia jest analiza techniki chodu i innych czynności, mogących sprzyjać powstaniu zapalenia rozcięgna podeszwowego. Wprowadzamy różnego stopnia trudności ćwiczenia czucia kinestetycznego.