Rehabilitacja po uszkodzeniu więzozrostu piszczelowo-strzałkowego
Podczas urazu skrętnego stawu skokowego może dojść do uszkodzenia więzozrostu piszczelowo-strzałkowego (uraz ten dotyczy 1-18% wszystkich urazów). Również niezależnie od złamania kostek goleni może dojść do częściowego uszkodzenia lub całkowitego zerwania więzozrostu.
Aby ocenić stopień uszkodzenia, lekarz w trakcie badania wykonuje testy kliniczne oraz zleca odpowiednie badania dodatkowe.
Przy częściowym uszkodzeniu, ważnym elementem jest odciążenie oraz usztywnienie stawu w początkowym etapie. Postępując zgodnie z metodą RICE należy odpoczywać, chłodzić, usztywnić oraz unosić uszkodzoną kończynę, aby przyspieszyć procesy regeneracji oraz zmniejszyć ból i obrzęk stawu.
Rozpoczynając rehabilitację ruchową wprowadza się stopniowo ćwiczenia zwiększające ruchomość oraz siłę mięśni. Terapeuta, poprzez techniki manualne, pracuje z więzadłami stawu skokowego oraz stawami goleni. Głównym celem jest przywrócenie pełnej ruchomości stawu skokowego oraz stawów stopy.
Wprowadza się ćwiczenia wzmacniające oraz sensomotoryczne, w celu poprawy siły oraz wzorca ruchu stawów kończyny dolnej oraz tułowia.
Podczas urazu z zerwaniem więzadła piszczelowo-strzałkowego dolnego należy zbadać pozostałe stawy, w celu wykluczenia bardziej rozległego urazu czy też uszkodzenia pozostałych więzadeł. Należy również wykluczyć złamanie..
Jeżeli doszło do całkowitego zerwania więzozrostu, jedyną skuteczną formą leczenia jest operacja. Podczas silnego urazu może dojść do podwichnięcia w stawie, który podczas operacji zostaje nastawiony oraz odpowiednio zespolony. Rehabilitacja pooperacyjna skupia się na odzyskaniu pełnej ruchomości, siły oraz wytrzymałości całej kończyny dolnej, aby pacjent jak najszybciej wrócił do sprawności sprzed urazu.