Artroskopia stawu skokowego
Artroskopia jest jednym z najczęściej wykonywanych zabiegów z zakresu ortopedii i medycyny sportowej. To nowoczesna, małoinwazyjna technika operowania stawów. Polega ona na wprowadzeniu do stawu kamery (artroskopu) oraz narzędzi chirurgicznych, przy pomocy których chirurg naprawia uszkodzenia wewnątrzstawowe.
W przeszłości artroskopia stanowiła przede wszystkim metodę diagnostyczną, dziś to głównie procedura lecznicza. Wszystkie narzędzia stosowane w trakcie artroskopii stawu skokowego, łącznie z kamerą są małych rozmiarów, tzn. o średnicy ok 4 mm. W związku z tym wprowadzenie ich do wnętrza stawu wiąże się z wykonaniem w większości dwóch, czasami trzech lub czterech kilkumilimetrowych nacięć w skórze.
Dzięki temu, Pacjent szybciej wraca do zdrowia, blizny pooperacyjne są znacznie mniejsze w porównaniu z zabiegami przeprowadzanymi w sposób klasyczny, czyli na “otwarto” z kilku lub kilkunastocentymetrową blizną.
W trakcie artroskopii, przez staw przepompowywana jest sól fizjologiczna, co pozwala chirurgowi dokładnie ocenić wizualnie wszystkie struktury wewnątrzstawowe. Daje również możliwość kontrolowania nadmiernego krwawienia. Powiększony obraz z kamery przesyłany jest na monitor.
Operacja wykonywana jest w większości przypadków w znieczuleniu przewodowym – podpajęczynówkowym lub zewnątrzoponowym.
Najczęściej artroskopowo w stawie skokowym leczy się takie schorzenia jak:
- przerost błony maziowej,
- uszkodzenia chrząstki stawowej,
- zespół kości trójkątnej,
- konflikt tylny i przedni,
- choroba zwyrodnieniowa,
- złamania okolicy stawu skokowego (kontrola nastawienia powierzchni stawowej),
- niestabilności stawu skokowego.
W znacznej części przypadków, techniki artroskopowe są uzupełniane chirurgią klasyczną (np. wydłużenia ścięgien, pobrania przeszczepów kostnych), zapewniając Pacjentowi najlepsze, według obecnej wiedzy medycznej, leczenie.