Skręcenie stawu skokowego to jeden z najczęstszych urazów całego układu kostnego, wynikający przede wszystkim z przeciążenia podczas wykonywania intensywnego treningu sportowego. Choć może pojawić się również podczas zwykłego, szybszego marszu, gdy źle postawimy stopę na twardym i nierównym podłożu. Przyczyną może być także noszenie źle dobranego i wyprofilowanego obuwia. Objawami skręcenia stawu skokowego jest ból, ostry i przeszywający, wystąpienie opuchlizny, może pojawić się także krwiak i obrzęk. Ważne jest odpowiednie rozpoznanie rodzaju i stopnia uszkodzenia, skąd konieczność wizyty lekarskiej, podczas której zostanie postawione odpowiednia diagnoza, po wcześniejszym przeprowadzeniu badań. Badania diagnostyczne pomocne przy rozpoznaniu skręcenia stawu skokowego to przede wszystkim rezonans magnetyczny oraz badanie RTG, czasami stosowane jest także badanie USG. Kolejnym etapem jest dobór odpowiedniej formy leczenia skręcenia stawu skokowego, w zależności od stopnia uszkodzenia. W najbardziej łagodnym stadium zalecane jest chłodzenie skręconego stawu i ograniczenie ruchu oraz brak obciążenia. W odrobinę cięższym stadium dochodzi dodatkowo konieczność unieruchomienia kostki na okres około 3 tygodni. Ostatnim etapem dotyczącym najcięższych rodzajów skręcenia stawu skokowego jest leczenie operacyjne oraz konieczność noszenia stabilizatora przez okres ok 6 tygodni lub unieruchomienia kostki w gipsie przez 3 tygodnie. Leczenie skręcenia stawu skokowego obejmuje także bardzo ważną rehabilitację, która pozwala na zwiększenie stabilności stawu, zwiększenie zakresu ruchów oraz ogólne wzmocnienie stawu. Należy w tym czasie starać się nie obciążać stopy i nie stosować żadnych ciepłych okładów ani kompresów ani nie stosować maści rozgrzewających. Natomiast w przypadku zimnych okładów, które przy skręceniu stawu skokowego są pożądane, należy pamiętać, żeby nie przykładać lodu bezpośrednio do skóry, by nie spowodować odmrożenia.