Operacje złamań kości skokowej
Złamania kości skokowej są jednymi z najtrudniejszych do leczenia urazów w obrębie stopy i stawu skokowego. Wynika to z kilku przyczyn:
- zwykle powstają w wyniku urazów wysokoenergetycznych, takich jak upadki z wysokości, wypadki komunikacyjne;
- kość skokowa posiada ubogie ukrwienie, które dodatkowo jest uszkadzane podczas złamania. Stąd duże ryzyko braku zrostu, a także wystąpienia jałowej martwicy (AVN).
Diagnostyka i leczenie
W diagnostyce obecnie obowiązuje wykonanie badania tomografii komputerowej, dzięki której możemy dokładnie ocenić przebieg szczelin złamań oraz stopień przemieszczenia, a także zaplanować leczenie operacyjne.
Operacja polega na nastawieniu odłamów, ponieważ najczęściej są to złamania śródstawowe, nastawienie powierzchni stawowej powinno być jak najlepsze. Podczas nastawiania można posiłkować się artroskopią stawu skokowego. Odłamy najczęściej stabilizuje się wkrętami, czasami również płytkami.
W leczeniu złamań kości skokowej bardzo ważne jest wczesne rozpoczęcie ćwiczeń i specjalistycznej rehabilitacji. Niestety, nawet przy dobrze prowadzonym leczeniu wyniki są mało przewidywalne.
Oddzielne zagadnienie stanowią złamania chrzęstno-kostne bloczka kości skokowej (OCD). Polegają na oddzieleniu fragmentu kostno-chrzęstnego, najczęściej na tle pourazowym, często jednak z nieznanej przyczyny. Złamania kostno-chrzęstne często wymagają leczenia operacyjnego. Stosowane metody to:
- artroskopowe oczyszczenie stawu i wykonanie tzw. mikrozłamań;
- wypełnienie ubytku przeszczepami kostnymi i pokrycie ubytku błoną kolagenową (artroskopowo lub na otwarto);
- wypełnienie ubytku przeszczepami kostno-chrzęstnymi, pobranymi z nieobciążanej powierzchni stawu kolanowego;
- inne metody wypełnienia ubytku.