Rehabilitacja po złamaniach stawu skokowego
Złamania w obrębie struktur kostnych stawu skokowego w większości przypadków pociągają za sobą konieczność unieruchomienia, a często również interwencji chirurgicznej. Pacjent narażony jest na niepożądane skutki w postaci obrzęków, ograniczeń ruchomości, niemożliwości obciążania kończyny oraz ograniczeń funkcjonalnych. Po zakończonym unieruchomieniu konieczne jest wdrożenie specjalistycznej rehabilitacji.
W zależności od m.in.: komplikacji, sposobu leczenia i rozległości złamania, postępowanie rehabilitacyjne będzie zróżnicowane, dopasowane indywidualnie do Pacjenta.
Fizjoterapię można podzielić na 3 etapy
W początkowym etapie należy zwrócić szczególną uwagę na:
- ochronę miejsca urazu, całkowite bądź częściowe odciążanie przy pomocy kul;
- naukę poruszania przy pomocy kul;
- ćwiczenia ogólne dla pozostałych struktur kończyny dolnej w celu zapobiegania zanikom mięśniowym;
- działania wspomagające: przeciwobrzękowe, przeciwbólowe, przeciwzapalne oraz wspomagające proces gojenia się kości i tkanek miękkich. W tym celu pomocne będzie zastosowanie: laseroterapii, pola magnetycznego, krioterapii.
Drugim etapem działania będzie obciążanie kończyny oraz doskonalenie jej pod kątem funkcji, na co składa się:
- zwiększanie zakresu ruchomości w stawach;
- mobilizacja blizn i stawu skokowego;
- kontynuacja lub rozpoczęcie stopniowego obciążania kończyny;
- reedukacja chodu;
- zwiększenie siły mięśniowej;
- działania wspomagające trofikę tkanek oraz gojenie.
Ostatnim etapem jest przygotowanie pacjenta do aktywności sportowych i rekreacyjnych. Etap ten obejmuje:
- ćwiczenia propriocepcji, równowagi i stabilności stawu;
- doskonalenie stereotypu chodu i biegu;
- wprowadzanie elementów dyscyplin sportowych;
- wzmacnianie siły mięśniowej pod kątem określonych funkcji i aktywności.