W 1914 roku Alfred Friberg opisał zapadnięcie centralnej części głowy kości śródstopia. Choroba ta zwana jest również chorobą Koehlera II, lub Koehlera-Friberga. Rozpoczyna się ona w wieku młodzieńczym, z przewagą kobiet. Najczęściej prawdopodobnie w wyniku urazu bądź mikrourazów dochodzi do zaburzeń ukrwienia głowy kości śródstopia a w jego wyniku do jałowej martwicy głowy kości śródstopia. Prawie zawsze choroba dotyczy II kości śródstopia.
Objawy:
W ostrej fazie u młodej osoby dotkniętej chorobą może wystąpić okresowy ból i obrzęk okolicy stawu śródstopno-palcowego czyli miejsca gdzie zaczyna się palec. Często faza ostra choroby przebiega prawie bezobjawowo. W wieku późniejszym pojawia się zniekształcenie stawu (w wyniku powstawania wyrośli kostnych), ograniczenie jego ruchomości, obrzęki i bóle.
Rozpoznanie:
Opiera się na badaniu manualnym oraz ocenie prześwietleń RTG. W fazie ostrej choroby w RTG widoczne jest nadmierne uwapnienie głowy kości śródstopia. W następnych fazach dochodzi do zapadnięcia się centralnej części głowy kości śródstopia oraz powstawania osteofitów czyli wyrośli kostnych co prowadzi do charakterystycznego obrazu spłaszczenia głowy kości śródstopia.
Leczenie:
Choroba Freiberga w fazie ostrej polega na ograniczeniu obciążania kończyny, można zastosować opatrunek gipsowy bądź but odciążający przodostopia. Dodatkowo można zastosować zabiegi fizykoterapeutyczne. W wieku dorosłym, przy istniejącym zniekształceniu stawu i ograniczeniu jego ruchomości, z reguły konieczne jest leczenie operacyjne.