Przewlekła niestabilność stawu skokowego i podskokowego jest z reguły wynikiem przebytego urazu wskutek którego dochodzi do uszkodzenia więzadeł stabilizujących staw. W przypadku stawu skokowego najczęściej ulega uszkodzeniu więzadło strzałkowo-skokowe przednie (ATFL). Jako drugi pod względem częstości uszkodzeniu ulega więzadło strzałkowo-piętowe (CFL). W przypadku wygojenia się tych tkanek z wydłużeniem przestają pełnić rolę stabilizującą. Konieczne jest wtedy leczenie operacyjne. W zależności od rozległości uszkodzenia, stanu tkanek, wieku i aktywności fizycznej pacjenta stosuje się różne techniki operacyjne. W większości przypadków dobre wyniki daje operacja Broestroma polegająca na duplikacji i wzmocnieniu więzadła strzałkowo-skokowego przedniego. Czasami konieczne są bardziej rozległe operacje w których zastępuje się zerwane więzadło innymi tkankami pacjenta. Najczęściej stosuje się do tego celu ścięgno mięśnia smukłego i półścięgnistego. Więzadło trójgraniaste rzadko ulega całkowitemu rozerwaniu a dodatkowo dobrze się goi i leczenie operacyjne z reguły nie jest wymagane. Po operacji rekonstrukcji więzadeł stosuje się unieruchomienie kończyny, a następnie musi być przeprowadzona specjalistyczna rehabilitacja.
