Rehabilitacja po operacji zszycia ścięgna Achillesa
Achilles jest ścięgnem końcowym mięśnia płaszczkowatego i mięśnia brzuchatego łydki. Przyczepia się do guza piętowego i odpowiada za funkcje zgięcia podeszwowego stopy.
Przy całkowitym zerwaniu wskazane jest leczenie chirurgiczne. Podczas operacji, chirurdzy odpowiednimi technikami łączą kikuty ścięgna. Po operacji noga jest zabezpieczona i usztywniona w zgięciu podeszwowym. Odpowiednia pozycja oraz odciążenie umożliwia gojenie zoperowanego ścięgna. Pacjent porusza się przy pomocy kul łokciowych.
Pacjent na rehabilitację zgłasza się w ortezie. Stopniowo wprowadza się ćwiczenia zwiększające zakres ruchu, aby umożliwić rozpoczęcie obciążania kończyny.
Rehabilitację należy rozpocząć jak najszybciej, ponieważ po operacji istnieją tendencje do tworzenia się zrostów. Należy stosować mobilizację tkanek miękkich.
Mobilizacja blizny uelastyczni ją oraz odseparuje od zoperowanego ścięgna. Mobilizacja ścięgna będzie zapobiegała głębokim zrostom okołotkankowym.
Od początku rehabilitacji wprowadza się zabiegi fizykalne (ultradźwięki, laser, elektrostymulację mięśni, chłodzenie). Wspomagają one syntezę kolagenu oraz przyspieszają gojenie.
Do pełnego obciążenia dochodzi się stopniowo. Jeżeli pacjent dojdzie do pełnego obciążenia kończyny, stosuje się podpiętki w celu odciążenia zrekonstruowanego ścięgna. Ćwiczenia na bieżąco są modyfikowane, tak aby utrwalać zakres ruchu i odbudowywać siłę mięśnia. Ćwiczenia sensomotoryczne są wprowadzane tak szybko jak to jest możliwe. Odbudowa propriocepcji zapewni lepszą stabilizację stawu oraz kontrolę ruchu.
Etapem końcowym jest wprowadzenie ćwiczeń dynamicznych, takich jak podskoki, zwroty, zatrzymania.
Pacjent wraca do pełnej aktywności sportowej po uzyskaniu pełnej ruchomości, siły mięśniowej oraz stabilności stawu.