Stopa płasko-koślawa
Stopa płasko-koślawa to jeden z najczęstszych powodów zgłaszania dzieci między 2. a 5. rokiem życia do badania przez ortopedę. Reimers ocenia, iż problem ten dotyczy około 42% dzieci między 3. a 5. rokiem życia. Stopa płasko-koślawa jest uważana powszechnie za fizjologię (czyli prawidłowość) u dzieci w wieku przedszkolnym.
Nieprawidłowe ustawienie stóp jest często stwierdzane przez pediatrów w trakcie bilansów 2-latka oraz 4-latka. Często rodzice sami niepokoją się wyglądem stopy i sposobem ustawiania jej przez dziecko w trakcie chodzenia. W badaniu klinicznym stwierdza się obniżenie łuku podłużnego stopy, które jest miękkie, niebolesne, całkowicie korygujące się bez przykurczu ścięgna Achillesa.
Dzieci, u których wygląd stopy budzi wątpliwości powinny być zbadane przez ortopedę, celem wykluczenia innych, cięższych wad stopy.
W przypadku dzieci przedszkolnych stopa płasko-koślawa nie wymaga leczenia. Staheli i inni autorzy zwracają uwagę, iż w większości przypadków objawy obniżenia łuku podłużnego stopy wycofują się bez interwencji. Nieprawidłowości utrzymują się jednak u części nastolatków.
Stopy płasko-koślawe utrzymujące się u młodzieży szkolnej zwykle nie wymagają specjalnego leczenia. Można rozważyć stosowanie indywidualnie wykonanych wkładek ortopedycznych.
Leczenie operacyjne jest wskazane jedynie w przypadkach, gdy nie ma powodzenia po ćwiczeniach, stopa jest bolesna, pacjent chodzi na wewnętrznych krawędziach stóp, lub w przypadku pojawienia się przykurczu ścięgna Achillesa.
Zabiegi operacyjne obejmują założenie implantu podskokowego w przypadkach lżejszych, poprzez osteotomie kości piętowej, aż po artrodezy stawów z wydłużeniem ścięgna Achillesa w przypadkach cięższych.