Kinezyterapia  (grec. kinesis – ruch) to wykorzystanie ruchu jako środka leczniczego.  Głównym celem stosowania kinezyterapii jest uzyskanie maksymalnej poprawy utraconej funkcji.

Cele kinezyterapii:

> zapobieganie skutkom długiego unieruchomienia;

> przywrócenie ruchomości w stawach;

> przywrócenie wytrzymałości i siły mięśni;

> poprawa wydolności organizmu;

> korygowanie wad postawy;

> przywrócenie prawidłowego stereotypu ruchowego;

> ułatwienie wystąpienia procesów kompensacji;

> działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne.

Kinezyterapia o działaniu miejscowym (lokalnym)

Obejmuje działania, które są skoncentrowane na miejscu wystąpienia schorzenia. Celem jest możliwie pełne przywrócenie utraconych funkcji, a jeżeli niemożliwe jest osiągnięcie stanu poprzedzającego chorobę, jej zadaniem jest uruchomienie mechanizmów kompensacyjnych.

Kinezyterapia o działaniu ogólnym

Obejmuje działania w których wykorzystuje się zdrowe, nie zajęte procesem chorobowym, części ciała. Jej głównym celem jest przywrócenie, utraconych w wyniku choroby, funkcji narządów.

Kinezyterapią ogólnousprawniającą powinni być objęci pacjenci którzy:

> przeszli rozległe operacje, głównie w obrębie narządu ruchu;

> trwale utracili znaczny procent zdrowia;

> z przyczyn chorobowych, przez dwa i więcej tygodni, przebywali w pozycji leżącej.

Metody kinezyterapeutyczne – terapia indywidualna

Jest to samodzielny sposób podejścia do problemu postępowania leczniczego, w którym zawiera się diagnostyka oraz odpowiedni zasób ćwiczeń i działań leczniczych dopasowanych do danej jednostki chorobowej. Metod kinezyterapeutycznych wciąż przybywa i są coraz bardziej zróżnicowane. Przykładowe metody: PNF, Cyriax, Kaltenborn-Evjenth, Mulligan, Mc Kenzie, NDT Bobath.

Tagi: kinezyterapia

Call Now Button