Choroba Kohlera to jałowa martwica kości łódkowatej. Została ona opisana w 1908 roku prze niemieckiego radiologa Albana Kohlera. Najczęściej występuje u chłopców w wieku 6-9 lat. Pod wpływem bliżej nieznanych czynników dochodzi do upośledzenia ukrwienia kości łódkowatej, co prowadzi do ograniczonej martwicy tkanki kostnej i osłabienia jej struktury. Przy braku leczenia doprowadza to do zapadnięcia się tej kości, co zmienia architekturę stopy i przyczynia się do zmian zwyrodnieniowych sąsiednich stawów.
Objawy:
Dolegliwości obejmują przede wszystkim ból oraz obrzęk okolicy przyśrodkowej stopy. Pacjent oszczędza kończynę zajętą procesem chorobowym, często podczas chodu utyka. Przy dotyku występuje ból okolicy kości łódkowatej.
Rozpoznanie:
Podstawą rozpoznania jest właściwe badanie kliniczne oraz RTG stopy. We wczesnych postaciach choroby pomocny w postawieniu rozpoznania może być MRI stopy.
Leczenie:
Początkowe leczenie obejmuje zwykle unieruchomienie kończyny, odciążenie oraz w następnym etapie zabiegi rehabilitacyjne i specjalne indywidualnie wykonane wkładki ortopedyczne podpierające łuk podłużny przyśrodkowy stopy. Prawidłowo leczona i wcześnie wykryta choroba Kohlera najczęściej nie pozostawia istotnych następstw. Brak właściwego leczenia i rozwinięcie zmian zwyrodnieniowych stawów stopy powoduje konieczność leczenia operacyjnego, którego zakres każdorazowo ustalany jest indywidualnie w oparciu o objawy kliniczne i obraz RTG stopy.